ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΗ
Ορισμός
Πρόπτωση κοιλιακού σπλάχνου προς τα έξω δια μέσου του βουβωνικού πόρου και εντός του παθολογικά παραμένοντος ανοικτού ελυτροπεριτοναϊκού πόρου, ο οποίος και αποτελεί τον σάκο της κήλης.
Παθογένεση
Processus vaginalis
Η κλινική εκδήλωση της βουβωνοκήλης είναι αποτέλεσμα της παραμονής ανοικτού του ελιτροπεριτοναϊκού πόρου και αυξημένης ενδοκοιλιακής πίεσης (κλάμα, δυσκοιλιότητα κ.λ.π.). Η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση δημιουργεί ώθηση κοιλιακών σπλάχνων προς τον ανοικτό ελιτροπεριτοναϊκό πόρο και είσοδο εντός αυτού. Το περιεχόμενο της κήλης μπορεί να είναι επίπλουν, λεπτό έντερο, τυφλό, σιγμοειδές, σκωληκοειδής απόφυση και ωοθήκη στα θήλεα
Επιδημιολογία
Η βουβωνοκήλη είναι μία από τις πλέον συχνές χειρουργικές παθήσεις της παιδικής ηλικίας με συχνότητα που κυμαίνεται από 1-5%. Είναι συχνότερη στο πρώτο χρόνο της ζωής και συχνότερη στα πρόωρα (7-30%)
Στα πρόωρα νεογνά με βάρος γέννησης 1500-2000γρ η συχνότητα είναι 7%, στα νεογνά από 1000-1500 είναι 9-25% και 500-1000γρ 25-30%
Η πιθανότητα περίσφιξης στα πρόωρα είναι 28% ενώ στα τελειόμηνα 13-18%
Στους πρώτους 6 μήνες της ζωής στα πρόωρα το ποσοστό ανέρχεται στο 60%
Αγόρια –Κορίτσια 3:1-10:1
Αγόρια 60% δεξιά 30% αριστερά 10% αμφοτερόπλευρα
Κορίτσια 60 δεξιά 32% αριστερά 8% αμφοτερόπλευρα
11% των γονέων είχαν βουβωνοκήλη
Κλινική εικόνα
Διόγκωση της βουβωνικής χώρας μαλθακή και ανώδυνη η οποία εμφανίζεται συνήθως με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (κλάμα) και μπορεί να επεκτείνεται μέχρι το όσχεο (οσχεοκήλη).
Μειώνει τον όγκο της ή ανατάσσεται αυτόματα με την αποκατάσταση της αυξημένης ενδοκοιλιακής πίεσης. (ηρεμία, ύπνος) ή ανατάσσεται εύκολα με την πίεση αντίστοιχα με το έξω στόμιο του βουβωνικού πόρου.
Διάγνωση
Από την κλινική εικόνα
Διαφορική διάγνωση
Η βουβωνοκήλη πρέπει να διαχωριστεί από τις παρακάτω παθήσεις οι οποίες εμφανίζονται επίσης με διόγκωση της βουβωνικής χώρας:
Υδροκήλη: διόγκωση του οσχέου που δεν αυξομειώνει το μέγεθός της, περιέχει διαυγές υγρό και περιβάλλει τον όρχη και επεκτείνεται μέχρι το έξω στόμιο του βουβωνικού πόρου.
Επικοινωνούσα υδροκήλη: διόγκωση του οσχέου που αυξομειώνει το μέγεθός της όπως και η βουβωνοκήλη αλλά περιέχει διαυγές υγρό, περιβάλλει τον όρχη και επεκτείνεται μέχρι το έξω στόμιο του βουβωνικού πόρου.
Κύστη σπερματικού τόνου: διόγκωση που δεν αυξομειώνει το μέγεθός της και περιέχει διαυγές υγρό δεν περιβάλλει τον όρχη είναι ευκίνητη και μπορεί να βρίσκεται σε οποιοδήποτε σημείο του σπερματικού τόνου.
Κύστη Nuck (στα κορίτσια): διόγκωση που δεν αυξομειώνει το μέγεθός της.
Κρυψορχία-εκτοπία όρχεος με θέση του όρχη στο βουβωνικό πόρο: δεν ανευρίσκεται ο όρχις στο όσχεο
Μηροκήλη: διόγκωση κάτωθεν του βουβωνικού συνδέσμου
Λίπωμα σπερματικού τόνου: διόγκωση ανώδυνη κινητή δεν αυξομειώνει το μέγεθός του
Διόγκωση μηροβουβωνικού λεμφαδένα: διόγκωση ελαφρά επώδυνη, σκληρή.
Περισφιγμένη βουβωνοκήλη: διόγκωση επώδυνη, σκληρή, με ερυθρότητα και οίδημα του δέρματος.
Επιπλοκές
Περισφιγμένη βουβωνοκήλη: Η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση που δημιουργείται με το κλάμα ή το βήχα του παιδίου προκαλεί προβολή κάποιου σπλάχνου από αυτά που προαναφέρθηκαν μέσα στον κηλικό σάκο και στραγγαλισμό αυτού από το έσω στόμιο του βουβωνικού πόρου. Στη συνέχεια δημιουργείται φλεβική στάση και οίδημα που επιτείνουν την περίσφιξη, δημιουργώντας ισχαιμία και νέκρωση του σπλάχνου που προβάλει (έντερο ωοθήκη κ.λ.π.).
Επίσης δημιουργείται ισχαιμία του σύστοιχου όρχεως.
Η πιθανότητα περίσφιξης στα πρόωρα που εμφανίζουν βουβωνοκήλη είναι 28% ενώ στα τελειόμηνα 13-18%
Στους πρώτους 6 μήνες της ζωής στα πρόωρα το ποσοστό ανέρχεται στο 60%.
Η Περισφιγμένη βουβωνοκήλη είναι μια επιπλοκή που χρειάζεται επείγουσα χειρουργική επέμβαση και η μη έγκαιρη αντιμετώπιση της μπορεί να δημιουργήσει σε ένα παιδί οξεία κοιλία (νέκρωση και ρήξη εντέρου ) ή τη νέκρωση μιάς ωοθήκης
Θεραπεία
Η θεραπεία της βουβωνοκήλης είναι μόνο χειρουργική.
Ηλικία εγχείρησης
Η βουβωνοκήλη πρέπει να αποκαθίσταται άμεσα (τις επόμενες ημέρες από την διάγνωση) εκτός και αν υπάρχουν άλλες παθολογικές καταστάσεις που απαγορεύουν την αναισθησία.
Πολλοί πιστεύουν ότι μπορεί να καθυστερήσουν την εγχείρηση.
Είναι πολύ σοβαρό λάθος διότι πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας τα εξής:
-αυτόματη αποκατάσταση της βουβωνοκήλης δεν υπάρχει.
-ο κίνδυνος της περίσφιξης είναι μεγαλύτερος όσο μικρότερη είναι η ηλικία του παιδιού
-η εγχείρηση είναι δυσκολότερη και ο κίνδυνος τραυματισμού των σπερματικών αγγείων μεγαλύτερος στις βουβωνοκήλες που θα χειρουργηθούν καθυστερημένα.
Χρόνος νοσηλείας
Η εγχείρηση αποκατάστασης της βουβωνοκήλης γίνεται στο νοσοκομείο με γενική νάρκωση και ο χρόνος νοσηλείας είναι κατά κανόνα μερικές ώρες (day clinic).
Επιτυγχάνεται μ’ αυτόν τον τρόπο μειωμένη έκθεση του μικρού ασθενούς στους ιδιαιτέρως ισχυρούς λοιμογόνους παράγοντες του νοσοκομείου, λιγότερη ψυχολογική καταπόνηση λόγω της απομάκρυνσης από το οικογενειακό περιβάλλον, μείωση του χρόνου σχολικής απουσίας για τα μεγαλύτερα παιδιά, ελάττωση της μετακίνησης των γονέων και αποχής από την εργασία τους και σημαντική μείωση του κόστους νοσηλείας.
Εγχειρητική Τεχνική
Σε ασθενείς με αμφοτερόπλευρη βουβωνοκήλη γίνεται αμφοτερόπλευρη αποκατάσταση σε ένα εγχειρητικό χρόνο.
Όσον αφορά την εγχειρητική τεχνική στα παιδιά μέχρι δύο χρονών διενεργείται απολίνωση και εκτομή του κηλικού σάκκου
Στα παιδιά μεγαλύτερα των δύο χρόνων εκτός από την εκτομή του κηλικού σάκου διενεργείται και πλαστική του βουβωνικού πόρου. Ο λόγος που διενεργείται πλαστική είναι ότι η πολύμηνη προβολή του κηλικού σάκου δημιουργεί χαλαρότητα του οπισθίου τοιχώματος του βουβωνικού πόρου.
Στους ασθενείς με ευθεία βουβωνοκήλη εκτός από την εκτομή του κηλικού σάκου πρέπει να γίνεται απαραιτήτως και ανασύσταση του οπισθίου τοιχώματος του βουβωνικού πόρου
Μετεγχειρητικές επιπλοκές
Σε μικρό ποσοστό των ασθενών παρατηρείται οίδημα ή αιμάτωμα του οσχέου του οσχέου τα οποία αποκαθίστανται αυτόματα.
Πολύ σπάνια παρατηρείται υδροκήλη ή διαπύηση του τραύματος.